کمبود اسید فولیک (فولاسین) در طیور

کمبود فولاسین منجر به کم خونی ماکروسیتی (مگالوبلاستیک) و لکوپنی می شود. بافت‌هایی که رشد  سریع دارند، مانند پوشش‌های اپیتلیال، دستگاه گوارش، اپیدرم، و مغز استخوان، و همچنین رشد سلولی و بازسازی بافت، عمدتاً تحت تأثیر قرار می‌گیرند

به نظر می رسد طیور نسبت به سایر حیوانات مزرعه نسبت به کمبود فولاسین حساس تر هستند. کمبود باعث ضعیف شدن پرها، رشد آهسته، ظاهر کم خون و گاهی اوقات پروزیز می شود. همانطور که کم خونی ایجاد می شود، تاج  به رنگ سفید مومی مانند می شود و غشای مخاطی رنگ پریده در دهان مشخص می شود. افزایش غلظت فسفرریبوزیل پیروفسفات گلبول قرمز می تواند به عنوان یک ابزار تشخیصی در جوجه های دارای کمبود فولاسین استفاده شود. همچنین ممکن است با آسیب به پارانشیم کبد ،ذخایر گلیکوژن تخلیه شده باشد. اگرچه جوجه های بوقلمون برخی از علائم مشابه جوجه ها را نشان می دهند، مرگ و میر معمولاً بیشتر است و پرندگان دچار فلج گردن  اسپاستیک می شوند که منجر به سفت شدن و کشیده شدن گردن می شود.

وضعیت غیرعادی پر در جوجه ها منجر به ایجاد ساقه های ضعیف و شکننده می شود و رنگدانه در پرهای رنگی ایجاد می شود. اگرچه کمبود فولاسین می تواند منجر به کاهش تولید تخم شود، علامت اصلی که در پرورش دهندگان ذکر شده است، کاهش قابل توجه قابلیت جوجه درآوری  همراه با افزایش مرگ و میر جنینی است، معمولاً در چند روز آخر جوجه کشی می باشد . جنین ها دارای منقار تغییر شکل یافته و خم شدن تیبیوتارسوس هستند. پرندگان ممکن است پروزیس را نشان دهند، اما ضایعات دیده شده از نظر بافت شناسی با ضایعاتی که به دلیل کمبود کولین یا منگنز ایجاد می شوند متفاوت است. ساختار غیر طبیعی غضروف هیالین و تاخیر در استخوان سازی با کمبود فولاسین مشاهده می شود. نشان داده شده است که افزایش محتوای پروتئین جیره باعث افزایش شدت پروزیس در جوجه هایی می شود که جیره های کم اسید فولیک دریافت می کنند، زیرا افزایش تقاضای فولاسین برای سنتز اسید اوریک وجود دارد.

علائم کمبود اسید فولیک در طیور را می توان با اطمینان از اینکه جیره حاوی مکمل های تا 1 میلی گرم بر کیلوگرم است، پیشگیری کرد.